Romantik şair Alphonse de Lamartine Doğu’ya yaptığı seyahatinden dönerken İzmir’e uğramıştır (1835’de yayınlanmıştır): burada iki Saint-Simoncu ile karşılaşır. Olasılıkla bu iki kişi Lamartine’nin çok yakın bir zamanda Hristiyan sosyalizminin büyük bir figürü olacağı gerçeğini farketmişlerdi. Lamartine, 1833 yılında Temsilciler Odası’na seçilir ve burada şair kimliği ile kanun yapıcı olarak karşımıza çıkar. 2 Aralık 1848 yılında, Louis Napoleon Bonaparte İkinci Cumhuriyet’in başkanı olarak seçilir. Napoleon, Osmanlı İmparatorluğu’nun lehine “Doğu Sorunu” konusunda, bir temsilci olarak, önde gelen büyük uzmanlardan birisi haline gelen Lamartine’e karşıdır. Artık Fransa’da aktif olarak yapacağı birşeyi kalmayan Lamartine, Abdülmecit’ten imtiyaz talep eder. 1850 yılında, Ephesos yakınlarındaki Burgazova’daki mal varlığını idare etmek üzere Türkiye’ye döner. Ancak, güvenirliğini kaybeder, yatırımcı bulamaz ve 1852 yılında herşeyden vazgeçmek zorunda kalır.